вторник, 18 августа 2009 г.

Yenə evdə qışqırığ səsləri.Neynirəm pulu,neynirəm aldığın maşını?Sənin fikrində ancaq evi dolandırmaqdı.Ama ona çörəkdən yeməkdən önəmli şeylərdə var.Bir dəfə də olsun onunla maraqlanmamısan.Fikir  vermirsən ama oğlun gündən günə zəifliyir çəkib qırağa soruşmursan ki, danış görüm nəyin var niyə beləsən?nə fikirləşirsən?Soruşsam guya nə olacaq ki hə?Onda nəsə dəyişəcək?Onda qabağı atacaq addım olsaydı bu sualı ona 3 il 4 il bundan qabaq verərdim.Ama o yenə eyni zibildi.

Burda isə danışan Mənəm.Mənə görə başladı həmişəki söhbət.Yenə məni həmişəki kimi danlayırdılar.Mən isə həmişəki kimi Günəşi qısqanclığından üzünü  göstərmiyən bulud kimi pəncərəni mənə göstərmiyən qara pərdəli qaranlıq otağıma qaçıb, 4 küncdən birini seçib əllərimi qulağıma aparırdım.Pərdə qara deyildi sadəcə həyat mənim gözümdə qara idi,qara görsənirdi.Hər dedikləri cümlələr də qulağımın pərdəsini deşən sözlərə tap gətirmiyb özümü dəniz qırağına atırdım.Hər kəsin burda kimin sevgilisindən ayrıldığını,kimin söyüldüyünü görüb ordan da qaçırdım bu səfər isə başqa yerə.Çünki gedəcəyim yerdə tək olmuyacağımı bilirdim və məni  gözlüyən olduğunu da bilirdim.Bu nə sevgilim nə də qardaşım idi.Ordakı mənim dostum idi.O dost ki, dost sözündə ki, 4 hərifədə əməl edən insan.Biz ikimizdə eyni insan idik.Fərqimiz isə fərqli ailədə doğulmağımız idi.Bəlkə də belə olmağı daha da yaxşıydı.Çünki eyni ailədə olsaydıq qardaş sayılardıq.Bunu isə təsəvvür etmək istəmirdim.Bizi dost tanışlıq yox dərdlərimiz elədi.Fərqimiz ailə ilə tək deyil hamıdan da idi.Biz hər dost kimi yeri tapılmayan zarafat etmirdik,sadəcə adını bildiyimiz ata adını ortalığa qoyub gülüş obyektinə çevirmirdik.Özümdə tapılmayan suallara cavab tapmaq üçün ona verirdim.O da mənə.Bununla da biz saymasaqda etdiyimiz söhbətlər günlərimizi sayırdı.Yenə həmişəki eyni günlərdən biri ama fərqli olan suallar idi.Bir gün dostuma verdiyim suallardan biri"Dostum sənə həyatda ən yaxın kimdi?"və sonuncusuydu.Nəyə görə sonuncu?Çünki yenə hər günüm eyni idi və eyni olan başqa bir şeydə varıydı.Bu özümə verdiyim suallarıydı.Artıq görüşdüyümüz yerdə tək olurdum.Bəlkə özünə başqa bir yer tapıb? fikirləşirdim.Fikirlər isə məni öldürürdü.Mənimsə heç ağlıma gəlməzdi ki,axrıncı verdiyim sual ona belə pis təsir edəcək və onun yolu yaşıl işıqda keçməsinə və heç vaxt da düşünmək istəmədiyim dostumun ölümünə gətirib çıxardacaq.Ağlamadım.Və sonda bir şey.Bilmiyə-bilmiyə sualın cavabını orta sətirlərdə yazmışam.Üstündən 2 ildə keçməsinə baxmayaraq cavabı indi tapdım.Ama artıq cavabı tapmağım GEC İDİ...

Ярлыки: Ağlamadım.