четверг, 20 августа 2009 г.

( Haqqında danışılan Fidora Menih )

İçəri zəng vuruldu.Dərs proqramının qutarmasına 2 dərs qalmışdı.Yenə səsli küylü keçən dərslərdən biri,hamı bilən və bilməyəndə müəllimin verdiyi suallara əl qaldırsada orta partada oturan bir şagird isə tamam fərqli hərəkət edirdi.Dərs nə olduğunu bilməyən ətrafında oturan şagirdlərə qəribə baxışlar.Bu 13 yaşlı Fidora Menihdi.Hamı bu oğlanı yaxşı tanıyırdı.Atası 3 il bundan qabaq hər hansı bir qızın ətəyinə yapışıb yoxa çıxan,anası isə xərçəng xəstəsi olan bədbəxt bir uşaq.O, oxumaqdan çox işləməyə üstünlük verirdi.Evlərindən aralı olan meyvə dükanında köməkçi kimi işləyirdi.Onun kimi çarəsiz uşaqlar çox idi.Ama oğurluq bilməyən,haram çörək dadmıyan qazandığı 5-6manatla 1otaqda olan xəstə amasını dolandırmaq ona çox çətin və yorucu idi.Məktəbi ata bilməzdi,çünki vrilən qanuna əsasən ölkədəki bütün uşaqlar təhsil almalı idi.Menih üçün bu günlərdə tətilin başlaması ona yaxşı oldu.Ama nə qədər çox işləsədə dəyişmiyən bir şey maaşı idi.Küçədə kənar gözlərlə alçalmış,söyülmüş,dilənçi geymində olan Menih evə girəndə çöldəki mimikadan əsər-əlamət yox olurdu.Bu başa düşülən idi.Çünki evdə anası var idi.Anasına nə qədərdə xoşbəxt olmasını,sanki özü belə həyatı istəməsini göstərsədə 1şeydə var idi,anasının gözündən heçnə qaçmırdı,yalancı mimikalar,yalancı jestlər,süni üzdü gülüşlər.Anasının qorxduğu tək şey isə oğlunu bu həyatla tək savaşmasına icazə verib həyatdan köçməsi idi.Şərin pis şey olan kimi görsənməsi burdada oldu.1 ay bundan qabaq həkimin anasına qoyduğu 1 ay müddət dolmuşdu.Bunu Menihdə bilirdi buna görə o anasını son bir ayda dünyanın ən xoşbəxt insanı kimi yaşatmağa özünə söz versədə alınmadı.Artıq anasının ölümündən ay yarım keçmişdi ama evdə hər yeri iyi ilə bürüyən meyid həminki yerdə idi.Bu 13 yaşlı uşağın evdə tək olmasının qorxusu idi.Otaqdakı anasının meyidinə isə öz fikrində"onsuz ruhu burda deyil tərpənmiyən cisminin nəyindən qorxum,həmdə bu mənim anamdı burda duranda elədiyim hərəkətləri ona danışıram ama basdıranda bunu edə bilməyəcəm" fikirləri ağıla batmıyan ama inanılmaz idi.O hər günün gəlin öz anasına danışırdı,onun üçün pis olan verdiyi suallarının cavabsız qalamsı idi.Gecə yarıdan keçirdi.Təzəcə yuxuya getmiş Menihin yerində dayanmadan 13 iyul deyə-deyə fırlanması isə qəribə idi.Gördüyü yuxudan yerindən tez qalxan Menih sübhə qədər yatmadı.Görsənir onu nəsə qorxuzurdu.Artıq işə getməyin vaxtı gəlmişdi,o dükanı səhərlər açırdı.Yolda hər gün salam verdiyi insanlara bu gün qəribə baxışlar əvəz edirdi.Birdən zəng gəldi bu dükan sahibinin mobil zəngi idi.2 dəqiqədən sonra sevinci yerə göyə siğmıyan sahibin övladı dünyaya gəlmişdi.bu gəliş isə Menihin maaşının 2 qat artmasına gətirib çıxartdı.Sevinirdi ama öz sevinci deyildi.Axşam.Yenə evdə Menih və ölmüş anasınn sümükləri.Öz gününü danışandan sora yatmağa getdi.....Gecə gün ərzində özünü aydın göstərən havadan hal qalmamışdı..Göydəki buludların bilə bilə bir birlərinə dəyməsi Menihi yatığı yerdən yıxdı.Bu anasız gördüyü ilk şimşəkli axşam idi.Çox qəribədi...Artıq yıxıldığı yerdən 1 saat idi durmamışdı....Çox qəribədi.Bu Menihin gördüyü yuxu idi.Menih ölmüşdü...Gördüyü yuxu isə tufanlı havada onu arxadan kiminsə itələməsi nəticəsində dünyasını dəyişir.Bəlkə onu kimsə itələdi???Qəribə bir şeydə var idi öldüyü gün iyul ayının 13-ü idi.

Bu hekayəmi 2004-cü ildə N.Nərimanovda yaşıyan və gördüyü yuxu nəticəsində ölən 13 yaşlı Vüsala həsr olunub.

Ярлыки: Olmuş əhvalat